روش‌های زمان‌بندی کار عمیق (معرفی و مقایسه)

شاید معروف‌ترین مثال در زمینه تعیین بازه‌های کار عمیق، «هفته تفکر» بیل گیتس باشد. او یک یا دو هفته در سال را به صورت کامل در کلبه‌ای جنگلی و حتی دور از خانواده سپری می‌کرد. هدف او از این کار، تمرکز کامل بر روی مسائل و اهداف مختلفی بود که منجر به برنامه‌ریزی برای ماه‌های بعد می‌شد. نوشتن کتاب «راهی که در پیش است»، ایده ساخت ایکس‌باکس و برنامه‌ریزی‌های کارآمد برای مایکروسافت، از جمله دستاوردهای هفته‌های تفکر بیل گیتس هستند.
به صورت کلی روش دومودی برای کسانی مناسب است که می‌توانند در بازه‌های زمانی کوتاه یا بلند مدت به صورت کامل از دسترس خارج شوند. در غیر این صورت استفاده از این روش نمی‌تواند موجب دسترسی به اهداف شود.

روش ریتمیک در زمان‌بندی کار عمیق

این روش، سازگارترین روش با طبیعت زندگی انسان است. با کمک روش ریتمیک هم می‌توان کار عمیق انجام داد و هم ارتباطات خود را حفظ کرد. مهم‌ترین ویژگی روش ریتمیک این است که کار عمیق به عنوان یک روتین روزانه در برنامه شخصی فرد جای می‌گیرد.
در این روش شخص باید یک ریتم مشخص و ثابت برای انجام کار عمیق خود مشخص کند. مثلا انجام دو ساعت کار عمیق بعد از بیداری و قبل از رفتن به محل کار. شاید در نگاه اول میزان کار عمیق انجام شده در این روش بسیار کم به نظر برسد. اما در واقعیت و با استمرار این روش، نتایج فوق‌العاده‌ای پدیدار می‌شوند.
روش ریتمیک از شما نمی‌خواهد ارتباط خود را با دیگران قطع کنید، ساعت‌های پشت سر هم و متعددی را به انجام کار عمیق بپردازید و از همه مهم‌تر این روش از شما نمی‌خواهد که زندگی عادی خود را دست‌خوش تغییر کرده و بر خلاف مسیر حرکت آب شنا کنید. این روش از شما می‌خواهد زمان‌های مشخصی در طول روز را به کار عمیق اختصاص داده و در این زمان‌ها تمرکز کافی داشته باشید.
مهم‌ترین ویژگی روش ریتمیک در زمان‌بندی، تبدیل کار عمیق به یک عادت روزانه است. در سایر روش‌ها همواره شخص باید انرژی مضاعفی برای شروع کار عمیق خود به کار بگیرد. این موضوع نیازمند اراده بسیار زیادی است. پیش از این و در مقاله «کار عمیق چیست» گفته شد که میزان اراده انسان محدود است. این محدودیت باعث می‌شود تا انرژی مضاعف مورد نیاز به ندرت تامین شده و روش در پیش گرفته شده با شکست مواجه شود. به همین دلیل است که با تبدیل کار عمیق به یک روتین روزانه، می‌توان موفقیت بیشتری کسب کرد.

روش روزنامه‌نگاری در زمان‌بندی کار عمیق

روش آخری که می‌توان برای انجام دادن کارها به شکلی عمیق مورد استفاده قرار داد، روش روزنامه‌نگاری است. این روش برای کسانی مناسب است که نمی‌توانند یک زمان‌بندی یکسان و یک برنامه روزانه دقیق داشته باشند. چنین افرادی مجبورند هر زمانی که فرصتی پیش آمد، به انجام کار عمیق بپردازند.
روش روزنامه‌نگاری به کسانی که در زمینه کار عمیق تجربه کافی ندارند، توصیه نمی‌شود. چرا که در این روش شخص باید بتواند از حالات مختلف در کوتاه‌ترین زمان ممکن به حالت عمیق، تغییر وضعیت دهد و این موضوع ممکن است در طول روز بارها و بارها تکرار شود. انجام دادن یا ندادن کار عمیق در این روش، فقط به یک تصمیم در یک لحظه بستگی دارد.
فرآیند طبیعی تمرکز حواس در مغز به شکلی است که با جا‌به‌جایی بین دو کار، مغز کماکان برای مدتی درگیر کار قبلی باقی می‌ماند. برای اینکه مغز بتواند بلافاصله روی موضوع جدید تمرکز کند، باید از روش‌های قبلی به عنوان تمرین استفاده کرد. با تمرین و تکرار فراوان می‌توان از روش روزنامه‌نگاری نیز استفاده کرد. در واقع مغز افرادی که می‌توانند از روش روزنامه‌نگاری استفاده کنند، به اندازه کافی برای تغییر وضعیت بین حالات مختلف ورزیده شده است.

در جدول زیر یک مقایسه کامل از چهار روش بالا ارائه شده است. با استفاده از این جدول می‌توان درک بهتری از خصوصیات این روش‌ها به دست آورد.